Tekst piosenki . Znowu tutaj jestem sam przed oczami Ciebie mam Widzę w oczach Twych Wielkie łzy Widzę szczęście w tobie jest Kochasz mnie, mój każdy gest Jak powiedzieć mam Że ja gram.. Chciałbym Ci powiedzieć, że ja lubię często kłamać Chciałbym Ci powiedzieć, że ja serca lubię łamać Tak, czy tak ja się nie ożenię

7 cze, 22:30 Ten tekst przeczytasz w 3 minuty Iga Świątek i Robert Lewandowski są nie tylko wybitni w tym, za co zarabiają pieniądze, ale też odważni w tym, co mówią, a to nie zawsze we współczesnym sporcie idzie ze sobą w parze - pisze w swoim felietonie Jakub Radomski. Jest też o turnieju French Open, który ma twarz cierpiącego i wyjącego z bólu Alexandra Zvereva – pisze w felietonie Jakub Radomski. Foto: MOHAMMED BADRA / PAP/ EPA Iga Świątek i Robert Lewandowski Niesamowite jest nie tylko to, w jakim stylu Iga Świątek wygrywa kolejne mecze, ale również to, jak się po nich wypowiada i na co zwraca uwagę. „Bądźcie silni. Wojna wciąż trwa” – te słowa, zaadresowane do Ukraińców, ale i całego świata, gdy na żywo słuchały jej dziesiątki milionów osób, świadczą o tym, że doczekaliśmy się nie tylko wybitnej sportsmenki, ale również bardzo inteligentnej młodej kobiety, świadomej tego, że dzięki swojej popularności może wpływać na świat. Równie wspaniała była wcześniejsza scenka, kiedy sukcesu gratulował jej Robert Lewandowski. Uświadamiała, że w Polsce, kraju, gdzie raczej nie można mówić o systemowym, mądrym podejściu do wychowywania sportowców, doczekaliśmy się dwójki wielkich mistrzów, dominatorów w dyscyplinach, którymi żyje cały świat. To też dwójka osób, które nie boją się walczyć o swoje i mówić rzeczy, które mogą wydawać się niepopularne. Lewandowski kilka dni temu na konferencji prasowej przyznał wprost, że nie chce już grać w Bayernie Monachium, a w podcaście Kuby Wojewódzkiego i Piotra Kędzierskiego, dostępnym w Onecie (bardzo polecam) powiedział na ten temat sporo więcej, plus opisał, jak kilka lat temu zerwał ze skromnością i stał się bardziej otwartym, szczerym człowiekiem. Iga i Robert są nie tylko wybitni w tym, za co zarabiają pieniądze, ale też odważni w tym, co mówią, a to nie zawsze we współczesnym sporcie idzie ze sobą w parze. Finał French Open pomiędzy Świątek a Cori Gauff nie zaskoczył. Nawet w drugim secie, gdy Amerykanka wyszła na prowadzenie 2:0, nie miałem żadnych obaw, że to może odmienić losy spotkania. Widać było, że Iga miała na ten mecz plan, który realizowała (gonienie rywalki po korcie, po czym zadawanie decydującego ciosu). To taki paradoks, że 18-letnia Amerykanka, choć nie zagrała źle (raczej użyłbym słowa „nierówno”, ale pokazała też trochę świetnych zagrań), ugrała w całym meczu zaledwie cztery gemy. Jednocześnie Gauff wydaje się mieć taki potencjał, że jej kolejne mecze ze Świątek mogą stać się na lata symbolem tego, co najlepsze w kobiecym tenisie. Polecamy: Energia rozpiera ją tak, że aż zaczęła… sprzątać. Świątek wróciła do kraju i zdradza plany na najbliższy czas Męski finał French Open też potoczył się zgodnie z przewidywaniami. Było jasne, że Rafael Nadal, jeśli przegra, to prędzej z bólem stopy, niż z Norwegiem Casperem Ruudem, który do finału doszedł głównie dzięki układowi drabinki. 112 wygranych i tylko trzy porażki – bilans Hiszpana w historii jego występów w Paryżu robi niezwykłe wrażenie. Podobnie jak fakt, że w turnieju Rolanda Garrosa wygrał wszystkie 14 finałów, do których doszedł. Tym razem, choć sam przyznawał, że walczy z silnym bólem, musiał w drodze po triumf najpierw pokonać Novaka Djokovicia, a w półfinale poradzić sobie z Alexandrem Zverevem. Czytaj również: Milik wraca do reprezentacyjnej przeszłości. „Miałem poczucie, że jestem sam. A obok Boruc” I właśnie wykrzywiona z bólu, cierpiąca twarz Niemca jest dla mnie symbolem męskiego turnieju. Zverev wydaje się zawodnikiem o niezwykłych umiejętnościach, którego jednak czasami zawodzi głowa. Jest chyba najlepszym obecnie graczem, który nie ma jeszcze na koncie triumfu wielkoszlemowego. Pamiętam, jak w finale US Open prowadził 2:0 w setach z Dominikiem Thiemem, a w piątej partii był o dwie piłki od zwycięstwa, a mimo to przegrał. Tego typu porażek miał zresztą kilka. Teraz stoczył porywający poziomem, zarazem wyniszczający pojedynek z Nadalem, w drugim secie pewnie nie tylko ja miałem wrażenie, że to on zaczyna dominować fizycznie, gdy nagle upadł, wyjąc z bólu (wiele niestety wskazuje na zerwane więzadła). Niewykluczone, że wróci na kort dopiero w 2023 roku. Miejmy nadzieję, że wróci też do wielkiej formy, bo kiedy – co nieuchronne – granie zakończą Nadal, Roger Federer i Djoković – tenis będzie bardzo potrzebował takich zawodników, jak on. Data utworzenia: 7 czerwca 2022 22:30 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości.

tego nie da się powiedzieć tekst